Książka pt. Przyczyny duszy stanowi poprawioną wersję rozprawy doktorskiej napisanej i obronionej na Katedrze Filozofii Starożytnej i Średniowiecznej ATK w Warszawie w 1997 roku.
Recenzja prof. Dobrochny Dembińskiej - Siury: Rozprawa stanowi analizę problematyki metafizycznej Komentarza św. Tomasza do tekstu Arystotelesa "O duszy" i ona właśnie stanowi zasadniczą treść tego dzieła. Szczególnie wysoko należy ocenić ambitny zamiar Autorki zmierzenia się z tekstem ważnym a trudnym, w którym św. Tomasz swoje rozważania odnosi do bogatej tradycji starożytności i w którym niejeden raz mozolnie trzeba rozróżnić pomiędzy poglądami jego a poglądami tych, z którymi dyskutuje, bądź też na których się powołuje. Z zadania tego autorka wywiązała się z pełnym sukcesem: praca stanowi bardzo staranną i rzetelną analizę Tomaszowego tekstu, z niezwykłą dokładnością przedstawiającą poglądy św. Tomasza na temat duszy z wyraźnym ich odniesieniem do tradycji Arystotelesa i precyzyjnym wyważeniem, na ile z tą tradycją pozostają zgodne, a także na ile od niej odchodzą.
Recenzja prof. Mieczysława Gogacza: Rozprawa jest nie tylko wnikliwą i staranną prezentacją uzyskanych przez św. Tomasza rozumień myśli Arystotelesa, lecz jest także scaleniem tych rozumień oraz poddaniem ich tematowi aktu istnienia. Rozumienia samej w sobie wspaniałej myśli Arystotelesa, ponadto scalone tematem aktu istnienia, wziętym z myśli św. Tomasza, czynią Komentarz do traktatu "O duszy" Arystotelesa spójnym studium metafizycznie ujętego tematu duszy. Zarazem wnoszą w kulturę polską bogatą formułę realistycznej antropologii filozoficznej, która ma genezę arystotelesowską i wierne tematowi duszy ludzkiej uwyraźnienie i wzbogacenie tomistyczne. Rozprawa ukazuje obydwa te nurty, a tym samym całe piękno tomizmu przenikającego i przejmującego arystotelizm. Nie byłoby tomizmu bez arystotelizmu, a i sam arystotelizm bez wbudowania go w temat aktu istnienia nie byłby pełną prawdą o człowieku, o czym informują historyka filozofii formuły i dzieje awerroizmu.
Książka pt. Droga do Prawdy stanowi rodzaj podręcznika uzupełniającego do nauki filozofii (gimnazjum i liceum). Zawiera krótką prezentację poszczególnych autorów (Sokrates, Platon, Arystoteles, Epikur, Marek Aureliusz, Sekstus Empiryk, Cyceron, Plotyn, św. Augustyn, św. Tomasz, Kartezjusz, Kant, Hegel, Feuerbach, Nietzsche), fragmenty ich dzieł, oraz komentarze do nich. Nie zabiega o spójny wykład poglądów i nie stara się ich odzwierciedlić. O doborze tekstów decyduje raczej głębia teologicznego i metafizycznego spojrzenia, która najpełniej odsłania naturę ludzką. Ujęcia komentujące są skierowane na odczytanie prawdy o ich autorze, o sposobie jego myślenia i - wyrażonym wprost bądź nie - dążeniu jego serca.
Książka pt. Rozwój poglądów na duszę ludzką jest rodzajem podręcznika uzupełniającego do nauki filozofii starożytnej i średniowiecznej. Była przedmiotem konkursu z filozofii klasycznej. Jest rozszerzoną analizą i interpretacją pierwszej księgi Komentarza do traktatu "O duszy" św. Tomasza z Akwinu. Prezentuje ujęcia poszczególnych przedstawicieli w kolejności zaproponowanej przez Arystotelesa i św. Tomasza, która nie zawsze jest poprawna historycznie. Przedstawienie filozofów obejmuje: prezentacje autora, jego życia, napisanych dzieł, poglądów oraz krytyki dokonanej przez Stagirytę i Akwinatę.
Książka pt. Grota była moim Niebem jest tłumaczeniem na język polski, dokonanym przez o. Salezego Kafla, wydania francuskiego, napisanego w sto pięćdziesiątą rocznicę objawień Maryi w Lourdes. Jest to opowieść o Bernardecie Soubirous, jej bardzo prostym życiu, i 18 objawieniach, których doświadczyła. We Wstępie czytamy: Książka (...), skromna i przejrzysta, stawia nas wobec faktów i przenika czarem Lourdes, jak jakieś perfumy (czar ten trudny jest do analizowania – jak bowiem badać drobiazgowo coś, co jest niewidzialne) lecz czarem, który prawie wszyscy wierzący pielgrzymi odczuwają przy Grocie. Człowiek zostaje tam ogarnięty falą wspomnień maryjnej wizyty, autentyczną świętością dziewczynki i porywającą żarliwością rozmodlonych rzesz.
Książka zatytułowana: Dlaczego zostałem księdzem? stanowi przekład z języka francuskiego, dokonany przez kapucyna o. Salezego Kafla. Zawiera odpowiedzi księży diecezjalnych i zakonnych z krajów anglo-saskich na postawione w tytule pytanie. Czytamy w słowie wstępnym: Przekazuje ona świadectwa kapłanów, opisujących z pasją to, co przeżyli osobiście. Można zaryzykować stwierdzenie, że głos Boga jest ustawicznie taki sam a chociaż jakoś „zależny” od czasu, miejsca czy nawet wieku powoływanego; natomiast poszczególne osoby słyszą go na swój sposób, zgodnie ze stanem ich cielesno-duchowej rzeczywistości i zewnętrznymi okolicznościami.