* Platon, fragment fresku Szkoła ateńska Rafaela Santiego; źródło: http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/9/94/Sanzio_01.jpg
Na kształtowanie się noetyki mają wpływ różne teorie, które opisują poznanie noetyczne człowieka, jego istotę i naturę, które odróżniają to poznanie od innych doświadczeń wewnętrznych i uczą sztuki odkrywania tego poznania w sobie. Ważne tu są także praktyczne umiejętność i przekraczania nabytych i teraźniejszych przeszkód, zamykających dostęp do serca ludzkiego, co obniża wrażliwość lub znieczula na nowe doświadczenia. Noetyczny rozwój pociąga za sobą nieustanne poszukiwanie swojej drogi życia, swojej indywidualności i niepowtarzalności, do której zmierza żywe serce i sprawia, że na tej drodze nie ma stagnacji ani poczucia braku sensu. Podążanie za wewnętrznym światłem pociąga za sobą pragnienie dzielenia się miłosnym i radosnym poruszeniem, odkryciem głębokiej i nieprzemijalnej prawdy o sobie, a także sprawia, że w krąg tego noetycznego poznania chce się wprowadzić innych i im towarzyszyć na ich drodze odkrywania siebie. Dlatego na niniejszej stronie znajduje się zapis historycznie ważnych z perspektywy noetycznego rozwoju prekursorów, co do których można sądzić, że drogą takiego rozwoju podążali, tę drogą opisywali, a więc autorzy ważnych koncepcji, teorii, założyciele swoich szkół, praktycy życia. Należą do nich między innymi:
- Sokrates, Platon, Arystoteles, Augustyn z Hippony,
- Tomasz z Akwinu, Mistrz Eckhart,
- J. Maritain, M. Gogacz,
- J. Piaget, C. Rogers, K. Dąbrowski, P. Ney,
- A. Terruwe i C. Baars, Simone Pacot,